گفتگو با عبدالسلام مهرآوران: باسابقه ترین عکاس حرفه ای در خور + تصاویر

 

۱۹ آگوست (۲۸ مرداد) در تقویم بسیاری از کشورهای جهان به عنوان روز جهانی عکاسی نامگذاری شده است. ظاهرا پیشنهاد نامگذاری ۱۹ آگوست – زمان نخستین رونمایی عکاسی برای عموم – بعنوان روز جهانی عکاسی نخستین بار توسط انجمن‌های عکاسی در آمریکا اعلام شد ولی شورای عکاسی بین‌المللی هند در سال ۱۹۹۱ نخستین نهادی بود که این روز را رسما بعنوان روز جهانی عکاسی جشن گرفت و از آن هنگام تا امروز هر سال کشورهای بیشتری این تاریخ را بعنوان «روز جهانی عکاسی» در تقویم‌های خود ‌گنجانده‌اند. از همین رو تصمیم گرفتیم تا به سراغ باسابقه ترین و به نوعی قدیمی ترین عکاس خوری برویم که کار خود را به صورت حرفه ای آغاز کرده است. با ما همراه باشید!

---

 

یک معرفی کوتاه از خودت و اینکه چطور به عکاسی علاقه مند شدی؟
عبدالسلام مهرآوران: به نام خدا. عبدالسلام مهرآوران هستم متولد تیر ماه ١٣۶٠ در خور. انگیزه هاى مختلفى در علاقه من به عکاسى نقش داشتن که مهمترین اون ها علاقه من برای تاسیس سایتی برای خور بود و همچنین وجود برادر بزرگترم مرحوم عبدالغفار که در ابتداى دهه هفتاد همیشه دوربین به دست بود و علاقه شدیدى به عکاسى داشت. به نوعی می تونم بگم از ۱۲ سالگی عکاسی رو شروع کردم. همین وجود دوربین در منزل سبب علاقه بنده به عکاسى شد و این علاقه در من همچنان وجود داشت تا اینکه در سال ١٣٧٩ زمانى که جهت تحصیل در مقطع لیسانس در یک دانشگاه استرالیایى در دبى شروع به تحصیل کردم به این فکر افتادم که سایت khour.com و khour.net و khour.org رو به نام خودم ثبت کنم و اون رو طراحى کنم. از اون جا که سایت نیاز به عکس هاى خوب و با کیفیت داشت به این فکر افتادم که دوربین نیکون دى ٧٠٠ رو با کلى تشکیلات و لنزهاى حرفه اى خریدارى کنم. با مبلغى معادل ٣٣ میلیون تومان الان و از اونجا که دانشجو بودم فقط یک ماه اجازه می داد من به ایران سفر کنم در هر سفر سالانه ام به ایران از تمام سوژه هاى مورد نیاز عکس می گرفتم تا بتونم در سایت خور به نمایش بگذارم. از اون جا که در اون سال ها اینترنت پر سرعت در ایران و بهتره بگم در لارستان وجود نداشت مردم خور به ندرت اینترنت داشتند و این سردى استقبال از یک طرف و سخت تر شدن شرایط تحصیلى در سال هاى بعد موجب شد با اینکه عکس هاى زیادى رو در اختیار داشتم زیاد وقت نکنم سایت رو مدیریت کنم و همین مساله باعث شد تا زیاد به مدیریت سایت نرسم و سه سال که سایت روى کار بود آدرس سایت khour.com توسط هکر هاى چینى به سرقت بره و من نتونم شرکت هاستینگ رو که از کانادا بود رو به حساب و کتاب بکشم! در حقیقت اولین فردی بودم که سایت khour.com را راه اندازی کردم و بعد از من هم دوست خوبم مسعود رضوانی سایت khour.info را راه اندازی کرد.

 

 

به نظر می آید از زمانی که تو کار عکاسی را به صورت حرفه ای شروع کردی تا امروز، هنوز آن دید مناسب نسبت به عکاسی و عکاسان در خور وجود ندارد. چرا؟
عبدالسلام مهرآوران: در جواب این سوال باید عرض کنم که همان طور که گفتم به دلیل کمبود امکانات فرهنگى یا ضعف شدید فضاى فرهنگى خب نه تنها در شهر عزیزمون خور بلکه در کل منطقه لارستان به ندرت میشد سایتى مربوط به شهر هاى منطقه رو یافت. مثلا آن سال ها سایت Gerash.com بود که توسط یک جوان گراشى ساکن آمریکا به ثبت رسیده بود و فعالیت چندانى هم نداشت. عکس رو همه با دوربین هاى آنالوگ می گرفتند. اون زمان کسى در فکر اسکن کردن و انتشار عکس ها در فضاى مجازى نبود. خود بنده یادم هست که در دو سه سال اول با دوربین آنالوگ عکس میگرفتم و اسکن میکردم و بعد یک دوربین دیجیتال سونی گرفتم که به کارم خیلى سرعت و کیفیت داد. می تونم بگم کمبود اطلاعات، کمبود امکانات و نبود فعالیت هاى مجازى در منطقه باعث می شد که کار من کمى نادر به نظر برسه.

 

 

آیا هیچ وقت در کلاس های آموزش عکاسی هم شرکت کردی یا عکاسی رو به صورت تجربی فرا گرفتی؟

عبدالسلام مهرآوران: خیر در کلاس های عکاسی به صورت پیوسته و دوره ای شرکت نکردم اما چون در امارات زندگى می کردم و آن جا امکانات و اینترنت با سرعت بالا وجود داشت فیلم ها و کتاب های آموزش عکاسى را به راحتی از اینترنت دانلود می کردم و با اشتیاق فراوان مطالعه می کردم که خودش خیلى در روند کار من تاثیر مثبت داشت. البته ناگفته نماند که چون مقطع لیسانس و فوق لیسانس را بدون وقفه گذراندم و فرصت چندانی هم نداشتم در سمینارهای عکاسان دوبی شرکت می کردم که بهترین عکاسان جهان، دوره های خیلی کوتاه چند ساعته و بعضا چند جلسه ای ترتیب می دادند و بسیار موثر بود. البته وقتی ۵ سال پیش رفته بودم لوس آنجلس، در یک دانشگاه هنر و عکاسی در هالیوود پذیرش گرفتم اما به خاطر برخی مشکلات از جمله مسئولیت های زیاد کاری که در امارات داشتم نتونستم به صورت رسمی در رشته عکاسی ادامه تحصیل بدم.

 

با این که هنوز هم مردم ما از دوربین ها وحشت دارند اما بهترین و بیشترین عکس های اجتماعی و مردمی را شما در سال های پیش از مردم گرفته ای!

عبدالسلام مهرآوران: یکى از مهمترین دلایلی که مردم از عکاسى من استقبال می کردن مجهز بودن من به تجهیزات پیشرفته تر بود که به نوعی مخاطبین رو زودتر قانع می کرد که تن به سوژه شدن بدهند. علاوه بر این به مردم می گفتم که عکس شون رو در وب سایت khour.com منتشر خواهم کرد و از همه جهان مردم می تونن عکس های اون ها رو ببین!

 

 

تب علاقه به عکاسی در منطقه به شدت بالا گرفته است. نمونه اش عکاسان خوبی هست که در لار داریم. چرا این علاقه هنوز و به صورت جدی در جوانان خوری به وجود نیامده است؟
عبدالسلام مهرآوران: به نظر بنده الان در شهر عزیزمون خور وضع خیلى بهتر شده و عکاسان حرفه اى زیاد شده اند که البته سابقه بعضى هاشون واقعا از خود بنده زیادتر هست. جا داره که همین جا یادى بکنم از دوست عزیزم مرحوم احمد نام آور که اگر در قید حیات بودند بدون شک حرفه اى ترین عکاس خور بودند. چون در رشته تخصصى عکاسى و گرافیک در مالزى تحصیل می کردند و با کامل ترین و به روز ترین اطلاعات دنیاى عکاسى دست به دوربین بودند که متاسفانه شهر خور بیشتر سعادت نداشت که ایشون رو در خدمت داشته باشه. همین الان هم عکاس خوبی داریم که خیلی حرفه ای کار می کنند مانند دکتر ابراهیم نام آور، سعید عزیزپور، ایوب محمودی و دوستان دیگر. یکى از دلایلی که هنوز چنین انگیزه اى در میان جوانان خورى به وجود نیامده رو می تونم بگم عدم وجود یک نهاد و مسئول فرهنگى در شهر مون هست. براى هماهنگ کردن و راه اندازى نمایشگاه عکس و یا کلاس هاى آموزش عکاسى و غیره که البته این مشکل بالاخره پس از سال ها انتظار و با بازگشت جناب ایوب محمودى به شهرمون و به همت دوستان دیگه حل شد. چون هم نمایشگاه عکاسى در محل حمام قدیمى و تاریخى خور برگذار شد و هم اینکه کلاس هاى آموزش عکاسى راه اندازى شد.

 

 آیا هیچ وقت دوست داشتید که عکاسی را به عنوان یک حرفه دنبال کنی؟
عبدالسلام مهرآوران: از اونجا که بنده داراى مدرک فوق لیسانس بازاریابى استراتژیک هستم بیشتر علاقه داشتم در حرفه خوب بازاریابى حرفه اى و تبلیغات فعالیت داشته باشم و عکاسى رو به عنوان یک کار هنرى جهت پر کردن وقت خودم و معرفى شهر عزیزم به جهان در خدمت بگیرم.

 

 

کنون یا نیکون و چرا؟!
عبدالسلام مهرآوران: نیکون رو انتخاب کردم چون طبق تحقیقات ریزبینانه اى که در مدت سه ماه داشتم به این نکته رسیدم که کنون و نیکون گرچه هر دو عالى هستن اما دوربین هاى نیکون در فضاهاى بیرونی از نظر رنگ بندى و میزان نورگیرى بهتر عمل می کنن در حالى که دوربین هاى کنون در فضاهاى بسته عملکرد بهتری دارن. از اونجایى که من دوربین رو بیشتر براى عکاسى از مردم و طبیعت و اماکن تاریخى شهر خور لازم داشتم، نیکون رو انتخاب کردم.

 

ژانر مورد علاقه تان در عکاسی؟
عبدالسلام مهرآوران: علاقه زیادى به عکاسی از اماکن تاریخى و بافت شهرم دارم و پس از اون رسم و رسومات آن جا و بعد هم عکاسی ماکرو.

 

شاید خیلی از مردم منطقه شما رو پس از اون کلیپی که جلوی کاخ سفید در حال خوردن تفتون لاری بودید بشناسن! چه شد که این کار را کردید و چرا کلیپ اینقد در فضای مجازی مورد استقبال قرار گرفت؟

عبدالسلام مهرآوران: حقیقتا در مورد اینکار قصد داشتم یک کار فرهنگى طنز آمیز انجام داده باشم ولى نه در سطح به این گستردگى. من فقط این کلیپ رو براى گروهى مجازى که شامل ١٠ نفر از دوستان صمیمى که عموما نخبگان و دلسوزان خورى بودن فرستادم و هرگز انتظار نداشتم این کلیپ انتشار پیدا کنه که هنوز خودم جلوى کاخ سفید باشم و از چندین کشور و شهر هاى مختلف جهان، دوستانم اون کلیپ رو براى خودم میفرستادن و گله می کردن که چرا خودت مستقیما براى ما نفرستادى! انگیزه من استفاده از سمبل مشترک منطقه لارستان بود در خاک آمریکا. سمبلى که قابل حمل باشه و در عین حال مبین فرهنگ لارستانی و اصالت خودم و همشهریانم باشه و معرفى یکى از سنتى ترین کلوچه نمکى هاى منطقه لارستان بزرگ. چون همیشه اعتقاد دارم فرهنگ و آداب و رسوم ملت لارستان بزرگ از نظر معرفى شدن به بقیه مردم ایران و جهان خیلى مظلوم واقع شده.

 

و سخن پایانی؟

عبدالسلام مهرآوران: تشکر می کنم از سایت خور و فرصتی که در اختیار حقیر گذاشتن. در پایان به دوستان و علاقه مندان عکاسی یادآور می شوم که عکاسی تنها فشار یک دکمه و ثبت یک لحظه نیست. بلکه یک عکس خوب می تونه بعضی اوقات به اندازه چندین مقاله و کتاب بار اطلاعاتی داشته باشه. بنابراین نباید عکاسی را دست کم گرفت. خیلی از آداب و سنن و فرهنگ ها در معرض نابودی و فراموشی هستن و عکاسی می تونه اون ها رو از خطر نابودی نجات بده. بنابراین نباید عکاسی را کاری آسان تلقی کرد که با یک دوربین و ثبت یک عکس حاصل بشه. برای عکس خوب باید زحمت کشید. با فوت و فن های آن آشنا بود و مدام بر دایره اطلاعاتی خود در این زمینه افزود.

---

در ادامه می توانید منتخبی از عکس های عبدالسلام مهرآوران را مشاهده کنید:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

---