موبایل و فضای مجازی، حریم شخصی فرزندان ما نیست!

 

مساله ای که امروزه به یک چالش جدی و اساسی تبدیل شده است، استفاده نادرست از اینترنت و فضای مجازی است. کافیست نگاهی به اطراف خودمان بیاندازیم. از کودک ۳ ساله که با تبلت خود، در دنیای بازی ها غرق شده تا دختر و پسر نوجوان مان که در اینترنت و فضای مجازی به سیر و سفر مشغول است تا حتی والدینی که هر یک در گروه های شخصی و دوستانه شان مشغول گپ و گفت هستند. نمای فضای زندگی امروز ما همین است. دنیایی عاری از مهر و محبت و گفتگوهای رو در رو اما آمیخته از چت های اینترنتی و پرسه زدن در پیج های دوستان و آشنایان و افراد دیگر. باید باور کنیم که اگر نحوه استفاده صحیح از اینترنت و فضای مجازی را نیاموزیم در آن غرق می شویم. هم خودمان ضربه می خوریم و هم با دستان خود به فرزندان مان ضربه می زنیم. اولین نشانه های بی بروز این اعتمادی، از مدیریت گوشی های همراه پدر و مادر قابل تشخیص است. زن و شوهری که به همدیگر اطمنیان ندارند و به هر دلیلی، رمز ورود گوشی خود را از همدیگر پنهان می کنند؛ به بازی خطرناکی وارد شده اند که عاقبت آن خیلی مشخص است. از بین رفتن اعتماد، مهر و محبت و عشق به زندگی و همسر و در نهایت فرزندان. در دنیای پر مهر و محبت خانوادگی، نباید چیزی به عنوان رمز ورود وجود داشته باشد. رمز ورود یعنی ما به همدیگر اطمینان نداریم. چه معنی دارد موبایل و فضای مجازی برای همسر و فرزندان مان، حریم خصوصی تلقی شود؟ ما اگر بر رفتارهای همدیگر نظارت دوستانه ای نداشته باشیم نخواهیم توانست در یک جمع خانوادگی دوام بیاوریم. جمع گرم خانوادگی، تنها حضور اجباری والدین در کنار هم و در کنار فرزندان شان برای صرف ناهار و شام نیست. جمع گرم خانوادگی واقعی ما زمانی ایجاد می شود که ما زن و شوهر چیزی برای پنهان کردن از همدیگر نداشته باشیم. فرزندان مان، به صورت یواشکی و دور از چشم ما به گفتگو با دیگران مشغول نباشند و پایشان به دوستی ها و روابط نادرست باز نشود. این حس بی اعتمادی در خانواده در وهله نخست از نحوه رفتار پدر و مادر به فرزندان منتقل می شود. والدین اگر از نظر عاطفی از همدیگر دور باشند، نباید توقع داشته باشند فضایی عاری از دروغ و ریا و پنهان کاری را به وجود آورند. نباید در چنین خانه ای توقع داشت که فرزندان مان به دوستی های یواشکی و ارتباط های خارج از عُرف تن در ندهند. ما باید در خانواده با همدیگر دوست باشیم. این دوستی ابتدا باید در رابطه پدر و مادر بروز کند. فرزندان ما، تربیت یافته رفتار و منش ما والدین هستند. اگر ما توقع داریم که فرزندان مان چیزی برای پنهان کردن از ما نداشته باشند؛ پس خودمان نیز همین اعتماد و اطمینان را در عمل به آن ها نشان دهیم.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

این مقاله پیش تر در شماره ششم نشریه خورشید لارستان منتشر شده است. 

---

---