هوای حواهایمان را داشته باشیم…

🗓️ شنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۴

✍🏻 مریم پیرغیبی
(نویسنده و فرهنگی از لار)

◾بدون شناخت از جناب آقای رحیم‌زاده، و تنها بخاطر علاقه‌ام به خوشنویسی در هفتمین نشست چهره ماه حاضر شدم. اندیشه، تلاش و توانایی و صفای دل جناب رحیم‌زاده وصف ناشدنی و ستودنی بود.

▪️به حق که گاهی اراده انسان‌ها مرز توانستن‌ها را به راحتی در هم می‌نوردد. اما سالن را با قابی زیبا در ذهنم ترک کردم. قابی از زنی سروقامت، زنی که در پس پرده آنچه بود که اینجا دیدیم. زنی که آخر از همه به روی سن آمد، بی‌تکلف گوشه‌ای، پشت سر همسرش ایستاد و چون همیشه تکیه‌گاهش بود.

▪️چنان محو تماشای همسرش بود که برق نگاهش، آیه عشق را به وضوح تلاوت می‌کرد. زنی جنوبی که حتی حضورش در پایتخت هم او را عوض نکرده بود. و با همان صلابت و نجابت و حیای مختص جنوب، پشتوانه محکم همسرش بود. باغبانی که فرزندان توانمندی را به اوج رسانده و از رحیم‌زاده، رحیم‌زاده‌هایی پرورده بود که امروز مایه مباهات لارستان بزرگ‌اند.

▪️باید به راز وفاداری و نجابت و ایثارش پی برد و از او نوشت. که در زمانه ما به ریشه‌دار کردن بنیان خانواده‌ها و به داشتن (حوا نام‌آور) در بینمان، بیش از هر زمانی نیاز داریم. و صد البته که حواهای سرزمین‌مان کم نیستند. هوای حوا‌هایمان را داشته باشیم…

 

---

---