🗓️ دوشنبه ۲۲ بهمن ۱۴۰۳
◾ خورشید لارستان: انور مهرآوران دبیر انجمن سبزاندیشان خور در گفتگو با خورشید با گلایه از رفتارهای ناشایست تعدادی از افرادی که از طبیعت تنگ خور استفاده میکنند میگوید: واقعیت آن است که ما تصمیم گرفتیم کل تنگ خور را درختکاری کنیم که هم ورودی شهر زیباتر شود و هم برای تفریح مردم مهیا شود. فرقی هم ندارد خوری یا لاری یا از شهرهای اطراف. بلکه هدف ما همه کسانی بود که از این مسیر عبور میکنند. درختها که رشد کردند و سایه انداختند ما سکوهایی هم ساختیم تا جایی برای نشستن مردم هم باشد. بعد از آن تعدادی سطل آشغال آهنی قرار دادیم که متاسفانه به سرقت رفت. بعد از آن در کنار هر سکو با کارتنپلاست تابلویی زدیم برای سطل زباله و بجای سطل هم حلقه چاه قرار دادیم که آنها را دزدیدند! تعدادی که باقی مانده هم پر از سنگ کردهاند. جالبتر اینکه دیدهایم خانواده روی سکو نشسته و بچهشان سنگ داخل همین سطل زباله میاندازد و پدر و مادر عین خیالشان نیست. نه نصیحتی نه تذکری نه چیزی. بچه که نمیفهمد. من که بزرگتر هستم باید تذکر بدهم.
▪️مهرآوران میگوید: مساله بعدی روشن کردن آتش روی سکوهاست. روشن کردن آتش روی سکوی سیمانی هم سکو را سیاه و زشت میکند و هم آن را خراب میکند. ما اینها را ساختهایم که مردم استفاده کنند. شما وقتی آشغال بریزید و جمع نکنید دفعه بعد که آمدید برای استراحت و تفریح ناراحت نمیشوید از این حجم زباله؟ چرا باید من زباله بریزم که یک نفر بیاید جمع کند؟ اصلا وظیفه ما هم نیست که زبالهها را هربار جمع کنیم. زبالههایی که رفته وسط خار و درختها و جمع کردنشان هم سخت هست. با این حال از طرف انجمن سبزاندیشان نزدیک ده بار برنامه پاکسازی این بخش را انجام دادهایم. کل حرف من این است وقتی سطل زباله هست چرا باید بریزم اطرافش. حتی اگر نباشد هم باید زبالههایمان را در طبیعت رها نکنیم. وقتی من پدر و مادر رعایت نمیکنم خب بچهها هم یاد میگیرند از کودکی که آشغال را در طبیعت رها کنند.
▪️دبیر انجمن سبزاندیشان خور میافزاید: حقیقتا ما برنامه داشتیم تعداد سکوها را بیشتر کنیم، بشکه آب قراردهیم برای شستوشو یا سرویس بهداشتی بسازیم کنار سکوها که اگر کسی چند ساعت برای تفریح میرود راحت باشد اما با این رفتارها ما دلسرد شدهایم. البته این را هم اضافه کنم که روی سخن من با آن ۵ درصدی هست که رعایت نمیکنند و وظیفهشناسی آن ۹۵ درصد را هم زیر سوال میبرند. ولی بخاطر رفتارهای این چند درصد، ما عملا رغبتی برای تدارک امکانات بیشتر در این بخش نداریم. امیدوارم که نسبت به حفظ محیطزیست دقت بیشتری داشته باشیم، زباله نریزیم و حتی احساس مسئولیت کنیم و به کسانی که زباله میریزند تذکر بدهیم. تا بتوانیم این محیط را سالم و شاداب نگهداریم که همه بتوانند از آن استفاده کنند.