می خواهم متفاوت باشم!

11 Responses to “می خواهم متفاوت باشم!”

1. محمد گفت:

   آگوست 9, 2015 در 13:38

   باسلام واحترام.به نکات دقیق ومهمی اشاره نمودیدجناب اقای رفیعی.به نوشته ها ادامه بدهید به نظرم در پایان اگه مختصر مقال هم بیان می کردید به علت طولانی بودن متن شاید بعضی حوصله ی خوندن نداشته باشند.البته من خوندم.تناسب عکس اخرین شماره پیک مشتاقان با این مقاله چیست؟ موفق باشید.

   پاسخ
   • عارف رفیعی گفت:

     آگوست 9, 2015 در 20:06

     سپاس از توجه شما
     البته که در این زمانه که ما بیشتر به گفتگوهای شفاهی روی خوش نشان می دهیم و تحت تاثیر شبکه های اجتماعی به مطالب کوتاه عادت کرده ایم، این مطلب ممکن است طولانی به نظر برسد
     ولی اگر قرار است سایت دارای مطالب تحلیلی باشد، چاره ای جز دیدن و خواندن مطالبی با این حجم و بیشتر نیست.
     در ضمن، تصویر در واقع یکی از شماره های پیک مشتاقان را نشان می دهد. که البته آخرین شماره اش نیست. چون پیک مشتاقان تا شماره ۲۴ منتشر شد. پیک مشتاقان نمادی از فعالبت های اجتماعی گذشته این شهر است که به دلایلی نا تمدم ماند هر چند به نظر من اثر مثبتش تا مدت ها بعد از توقف انتشارش دیده شد

2. نريمان گفت:

   آگوست 9, 2015 در 15:06

   آفرین به همت بلندتان و آرزوى موفقیت روز افزون براى شما دلسوزان

   پاسخ
3. احمد محمودى گفت:

   آگوست 9, 2015 در 16:50

   با سلام و تشکر ، امیدوارم جایگاهى باشه براى عرضه ایده و افکار نوین جوانانى که در جامعه خور هیچ جایگاهى براى عرضه آنها ندارند ، موفق باشید

   پاسخ
4. ناشناس گفت:

   آگوست 9, 2015 در 19:47

   با تشکر. بقول خودتان:
   هر گونه فعالیت اجتماعی که بتواند این الگوهای قوی را به چالش بکشد و بتواند نوعی دیگر از خوری بودن را عرضه کند، از نظر ما غنیمت است.

   پاسخ
5. ناشناس گفت:

   آگوست 9, 2015 در 19:50

   بقول خودتان:
   تغییر خواهی در هر جامعه ای می تواند هزینه بر باشد.
   –
   دانش آموخته ی خوری معمولا مثل دیگر مردمان این شهر، تک بعدی است، نمی خواهد متفاوت باشد، تفکر مادی دارد، چه بسا مثل دیگران به نقش تحصیل در بهبود شرایط شخصی خود و اجتماعی خور بدبین و حتی بی اعتقاد است.

   پاسخ
6. دانش آموخته گفت:

   آگوست 10, 2015 در 11:12

   البته ما خوری های دانش اموخته های زیادی داریم که واقعاً متفاوت هستند مثل خود نویسنده مطلب اقای رفیعی که اگر برید در سایت های خبری تحلیلی منطقه مطالب تحلیلی که نوشتن رو مطالعه کنید متوجه تاثیرگذاری نوشته ها و شخصیت ایشون در منطقه میشین

   از دیگر مثالهایی که میتونم در این زمینه بزنم به اقای دکتر افتخار اشاره می کنم که یکی از موفقیت هاشون در همین سایت هم بازتاب داده شده ایشون نویسنده کتاب و پژوهشگر و استاد دانشگاه هستند

   یا از اقای دکتر حبیب اله عباسی استاد دانشگاه صنعتی جندی شاپور و از نخبگان علمی منطقه و کشوری میشه نام برد که هم از شان اجتماعی و هم شان علمی بالایی برخوردارند

   یا استاد ارجمند دکتر سید احمد هاشمی که نه تنها در منطقه بلکه در سطح کشور به عنوان یکی از مفاخر علوم دینی خوری مطرح هستند

   فک می کنم همین چند مثال میتونه گویای این مطلب باشه که
   “من می خواهم ، پس می توانم متفاوت باشم”

   اقای رفیعی ممنون از مطلب ارزنده ای که در این سایت نوشته اید

   پاسخ
7. دلسوز شهر گفت:

   آگوست 10, 2015 در 11:27

   ممنون از جناب مهندس عارف دامت توفیقاته. مطلب تون خوب بود و بنده لذت بردم. فقط پیش از اینکه به بررسی و نقد مطلب بپردازیم چند سوال برای بنده حقیر حادث شده که امیدوارم مرحمت بفرمایید و ما را از این تاریکی و جهل برهانید. باشد که رستگار شویم!
   نخست: متفاوت بودن به خودی خود یک مفهوم مبهم هست که نه شاخص های مشخصی دارد و نه معیار مناسبی برای سنجش و اندازه گیری آن. چگونه از این مفهوم مبهم باید برای بهتر شدن خود و جامعه بهره مند شد؟
   دویم: متفاوت بودن قاعدتا به معنای بهتر بودن، برتر بودن و رو به پیشرفت بودن نیست. شاید هم پوشانی داشته باشد با مساله نخست که این اصطلاح اساسا مبهم است و نیاز ابعاد مختلف آن حداقل از نظر نگارنده مطلب مشخص شود.
   سیم: زمینه ها، بسترها و ملزومات ما برای این متفاوت بودن چیست؟ این بسترها آمادگی متفاوت بودن را دارند؟ زمینه ها برای آغاز متفاوت بودن مهیاست؟ با محافظه کاران و سنتی گرایان شهر چه باید کرد؟ آنان که از متفاوت بودن تعبیر ولنگاری و غرب زدگی می کنند و سد راه می شوند؟
   چهارم: پتانسیل شهر خور را از نظر نیروی انسانی خبره، دانشگاهی و آگاه در جریان هستید. وضعیت رفتاری و اخلاقی مردم شهر را می دانید و فرهنگ حاکم و مسلط بر این جامعه کوچک را. آیا پیش از اینکه این مردم را به سوی متفاوت بودن سوق دهیم بهتر نیست درست اندیشیدن را به آنان بیاموزیم؟!

   ببخشید که مثل خودتان بر اسب رام ناشدنی قلم و نقد نشسته و تاختم…

   پاسخ
8. انور اسماعیلی گفت:

   آگوست 11, 2015 در 09:30

   احسنت جناب مهندس رفیعی عزیز از نگارش متن ریشه ای و فوق العاده فوق.
   برخود لازم و واجب دانسته که به سهم خود تمجید و تقدیر و تشکر بعمل آورده از عزیزان پر شور و شعور و فعالان اجتماعی و خوش فکر و زحمتکشان دلسوز و خصوصا مدیریت محترم این سایت.
   امیدوارم که خداوند توفیق دهد تا با راه اندازی این سایت که آن را به فال نیک میگیریم در سایه همدلی و مشارکت دلسوزانه عموم شهروندان در راستای بهبود وضعیت شهرمان و تامین کمبودهای اساسی و زیر بنایی و فرهنگی شهرمان و همچنین رشد ترقی و عمران و آبادانی خور با پویایی و تحرک هر چه بیشتردر انعکاس مطالبات به حق مردممان در داشتن شهری زیبا و آباد و فرهنگمدار در سایه آگاهی و آموزش از درگاه خداوند منان بهترین ها را مسئلت دارم.
   ابراز محبت و الطاف بی شائبه و توجهات دلسوزانه همه عزیزان را می ستایم.
   آرزوی سلامتی و توفیق هر چه بیشتر برای همه فعالان عزیز شهرمان که دغدغه های آموزشی فرهنگی تحصیلی ورزشی و … شهروندان را دارند.
   خاص از بذل همت و مشارکت و توجه جناب رفیعی با نگارش متن فوق و آسیب شناسی به تعبیر مهندس شهر خاموش ، بسهم خود تقدیر و تشکر می نمایم.
   حال که دوستانی در بخش نظرات از متن زیبای فوق نقل قول هایی را ذکر نموده اند، بنده هم این قسمت را بانقل قولی از نگارش زیبای جناب رفیعی پایان بخش نظراتم در این پست قرار خواهم داد.
   ” اگر تعارف را کنار بگذاریم، می توانیم بگوییم که مشکلات خور یکی دو تا نیستند. برخی از این مشکلات همین الان هویدا هستند و برخی دیگر- اگر عجله ای در کار نباشد- در آینده ای نه چندان دور عیان خواهند شد. حال سوال اینجاست که رسانه ی مثل سایت خور در این میان چه نقشی می خواهد و می تواند داشته باشه؟ ”
   سپاس.

   پاسخ
9. عارف رفیعی گفت:

   آگوست 11, 2015 در 10:13

   سپاس از لطف دوستان
   در نکمیل سخنان پر از لطف آقا یا خانم “دتنش آموخته” می تونم به افتخارات دیگر دانش آموختگان شهرمان اشاره کنم به عنوان نمونه آقای محمودی مدیر همین سایت، که دارای تالیفات ارزشمندی در زمینه تاریخ جنوب هستند. البته این “تفاوت” که من در پی آن هستم منحصر به دانش آموختگان نیست.
   اما در پاسخ به آقا یا خانم “دلسوز شهر”:
   حق با شماست. متفاوت بودن شاخص مشخصی نداره بلکه یک رویکرد شخصی است برای ایجاد تغییر. البته در مقاطع زمانی مختلف میشه در بعد عمومی شاخص هایی براش تعیین کرد که اون هم از مقایسه با وضعیت فعلی در زمینه های مختلف، ممکن است. اما همچنان که گفتم میل به “متفاوت بودن” در واقع یک پیش نیاز اساسی برای حرکت و ایجاد اعتماد نفس برای تحول خواهان است.همچنان که گفتم این مطلب هم فقط یک مقدمه بوده و با همراهی دوستان، در دامه به موضوع خواهیم پرداخت. و احتمالا به دیگر سوالات مهم شما در ادامه مطالب، با کمک همدیگر پاسخ خواهیم گفت

   پاسخ
10. ناشناس گفت:

    ژانویه 9, 2016 در 16:44

    این شهر خاموش نیست این شهر پر هیاهو هست
    هیاهوهای ساکت
    هیاهو هایی که جنبه اصلی اش غیبت و فضولی و تجسس است اما مردمش بر ان درپوش
    خوشحال میشویم بدانیم فلانی این اتفاق خوب برایش رخ داده
    ناراحت می شویم که فلانی ….
    شهر ما خاموش نیست بلکه پر است از هیاهو های یک عده توجه نمایید یک عده مردم فضول

    پاسخ