وقتی زیر سایه مرگ زندگی می‌کنیم، لازم است نکاتی را درباره سوگ و سوگواری بیاموزیم

‌

?️ چهارشنبه ۱۰ مرداد ۱۴۰۳

‌

⬛ شاید امروز دیگر همه ما از این مسئله آگاه باشیم که مرگ هرگز خبر نمی‌کند. همچون یک مهمان ناخوانده می‌آید و جز پذیرفتنش، راهی مقابل پای ما باقی‌ نمی‌گذارد. در این وضعیت، دانستنِ چند نکته در مورد سوگواری خالی از لطف نیست.

‌

◼️ همانطور که هرکسی به نوبه خودش از مرگ می‌ترسد، نوعِ سوگواری کردن افراد نیز منحصر به فرد‌ می‌باشد. پس هیچ روش صحیحِ واحدی برای سوگواری وجود ندارد. به این ترتیب ما نمی‌توانیم یک محدوده زمانی مشخصی برای فرآیند سوگواری تعیین کنیم.

‌

◼️ گاهی اوقات هنگامی که واقعیت، ناگوارتر از آن باشد که ما بتوانیم با آن روبه‌رو شویم، ممکن است وجود آن را انکار کنیم. مرگ عزیزانمان نیز می‌تواند یکی از مصادیق این مسئله باشد. شاید نادیده گرفتن و انکار رویدادهای دردناک در‌ زندگی، برای مدتی مفید واقع شود اما در بلندمدت به شدت آسیب‌زننده است. سوگی که با آن کنار نیامده باشیم می‌تواند به انواع آسیب‌های روانی منجر شود.

‌

◼️ ۱- پس مهم‌ترین تکلیف ما در سوگواری این است که به احساساتمان اجازه بروز دهیم. احساسات درواقع تلاش مغز برای توضیح دادن و معنی بخشیدن به وقایع اطرافمان هستند و مشاهده آنها به همان شکل و ماهیتی که هستند، کلید بررسی درست و ثمربخش آنهاست. در سوگواری، ضروری است که ما اندوه خود را تصدیق کنیم و به آن بپردازیم. در غیر این صورت ممکن است خودش را از طریق برخی‌ علائم و رفتارهای نامعمول آشکار کند.

‌

۲- یادمان باشد که در فرآیند سوگواری، انتظارات نامعقول نداشته باشیم. توقع بهبودِ سریع و تغییر احساس و رفتارمان، تحمل سوگ را سخت‌تر می‌کند. به این نکته توجه کنیم که رابطه ما به عنوان فرد سوگوار، با فرد متوفی قطع نمی‌شود، بلکه به شکلی بازتعریف‌شده، این‌ رابطه ادامه پیدا می‌کند.

‌

۳- ما برای ادامه زندگی مجبور نیستیم چیزی را فراموش کنیم. زخمی که پس از فقدان احساس می‌کنیم ممکن است همیشه باقی بماند و هیچگاه ناپدید نشود. ما می‌توانیم با وجود این زخم، زندگی‌مان را دوباره بنا کنیم. آگاه باشیم که پذیرش، به معنای خوب بودنِ شرایط جدید نیست. یعنی قرار نیست سوگ ما با پذیرش آن پایان یابد. بلکه به ما کمک می‌کند در کنار اندوهِ حاصل از آن، به زندگی ادامه دهیم.

‌

◼️ در نهایت، بدانیم که گاهی‌ اوقات تجربه‌های تلخ می‌توانند ما را قوی‌تر‌ کنند و قابلیت‌های ما را در سازگاری با مصیبت‌ها افزایش دهند. به طور کلی، دو سال اغلب به عنوان نقطه برش مناسب برای سوگواری بهنجار در نظر گرفته می‌شود. اگر سوگمان پیچیده شود، یادمان باشد همیشه استفاده از کمک‌های اجتماعی و مراجعه به متخصصان می‌تواند گزینه مناسبی برای کنار آمدن با این مسئله باشد.

‌

✍? عرفان حمیده

دانشجوی روانشناسی شهید بهشتی تهران

 

---

---