خوری گویشی از لاری یا گونه ای مستقل در دل زبان های ایرانی؟

محمد اورنگ (زبان پژوه و مدرس دانشگاه): گویش خوری من از کجا آمده است؟ گویش خوری چه شکل و شمایلی دارد؟ آیا خوری وابسته ی زبان لاری است؟ اگر نه، هویت این زبان از کجا آمده است؟ این سوالات و همه ی سوالات مرتبط بسیاری از اذهان ما را به خود مشغول کرده است.
مسلما گونه ی خوری به عنوان گونه ای مستقل که دارای ویژگی های منحصر به فرد است در بین زبان های ایرانی از جلوه های قابل توجهی برخوردار است و در این میان این ویژگی به همه ی گویش های ایرانی انتقال پیدا کرده است و خوری نیز از این امر مستثنی نیست.
طبق دسته بندی های موجود در زبان های ایرانی و علم زبان شناسی که در بیشتر کتاب های معتبر این حوزه آمده است (همانند زبان های ایرانی)، می توان ادعا کرد که خوری از گویش های زبان لاری است که از زبان های ایرانی دوره ی میانه منشعب شده است و در این میان از شاخه ی جنوب غربی زبان های ایرانی است و بنابراین می توان گفت که اصل شاخه ی زبانی را لاری تشکیل می دهد (که البته بین پژوهشگران مختلف در مورد نام این سرشاخه [لاری یا لارستانی] اختلاف است).
حال از میان این گونه های زبان لاری \ لارستانی می توانیم همه ی آن ها را خواهر محسوب کنیم و اصل زبان مادر را لاری \ لارستانی بدانیم؛ پس این گونه از زبان لاری به شکل گویشی از زبان لاری و همراستا و هم ارزش با دیگر گویش های زبان مادر، همانند گویش خنجی، اوزی، فیشوری، اهلی، اسیری و … به حساب می آید.
این قسمت صرفا مقدمه ای بر گویش خوری بود و در قسمت های بعدی به ویژگی ها گویش خوری و ادبیات عامه ی این کهن گویش می پردازیم. حتما ما را دنبال کنید و نظرات خود را برای ما بفرستید ؛ یقینا این کار به غنی شدن گویش خوری کمک می کند. 

---

---