پنج تلنگر به انتخابات شورای اسلامی خور

 

 

۱- مردم خور و شاید بتوان گفت اکثر شهرهای کوچک و سنتی تر، بیش از آنکه به افراد متخصص و کاربلد رای بدهند، می کوشند به افرادی از دل اقوام و نزدیکان خود رای بدهند. حتی اگر این انتخاب بین گزینه بهتر و بدتر باشد بعید نیست گزینه بدتر بتواند با اختلاف، بر اریکه مسند بنشیند! پس شاید وظیفه اصلی ما بیش از انتخاب افراد شایسته آن باشد که این روحیه قوم گرایی را از خود دور سازیم.

 

۲- ما مردم نشان داده ایم بیش از آنکه روحیه همکاری گروهی و انتقاد سازنده داشته باشیم، به تکروی و تخریب افراد می پردازیم و کار را حتی برای اعضای شورایی که واقعا می خواهند برای شهرشان فعالیت کنند دشوار می کنیم. یکی از نتایج اینگونه حملات و تخریب گری ها، از بین بردن انگیزه مشارکت جوانانی خلاق و متخصص و کاربلد می باشد که همیشه می کوشند وارد اینگونه کارزارها نشوند و آبرو و اعتبار خود را توسط عده ای بداندیش خودخواه از دست ندهند.

 

۳- روحیه نقادی می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات باشد اما متاسفانه بسیاری از افرادی که به بهانه انتقاد سازنده؛ در گروه های مجازی و غیرحضوری به تخریب و توهین اعضای شورا می پردازند هیچ گاه نتوانسته اند حتی کمپینی برای پاسخگویی شهردار یا اعضا شورا راه اندازی کنند و گروه های مجازی شان، صرفا در حد انتقاد و درد دل باقی مانده است. از همین رو این سوال پیش می آید که اگر همین منتقدین نتوانسته اند شهردار کنونی و یا اعضا شورا را برای شرکت در یک جلسه پرسش و پاسخ متقاعد سازند، چگونه می توانند ادعا کنند که اگر خودشان سکان شورای شهر را بر عهده بگیرند قدرت اجرایی داشته باشند؟

 

۴- همانطور که می دانیم تعداد اعضای شورای شهر برای خور، ۵ نفر می باشد و در انتخاب این ۵ نفر می بایست نهایت وسواس و دقت را به خرج داد. اجماع همین افراد مصوباتی را برای شهر در پی دارد که می تواند تا سال ها باقی بماند و سرنوشت شهر را تغییر دهد. پس نباید انتخابات شوراها را با دخیل ساختن مسائل قومی و قبیله ای و یا گرفتن امتیاز از این و آن خلط کرد و با دستان خود سرنوشتی مبهم برای شهر خود رقم زنیم.

 

۵- حتی اگر بهترین ها هم در انتخابات شرکت نکنند ما باید قدرت آن را داشته باشیم که از بین همین افراد نه چندان عالی، بهترین ها را برگزینیم. علاوه بر این، حتی اگر بدترین ها هم به شورا راه پیدا کنند ما نباید امید خود را برای توسعه و پیشرفت شهرمان از دست بدهیم چرا که اگر دست خدا از همه دست ها بالاتر است، دست مردم یک شهر نیز از دست ۵ نفر عضو شورا بالاتر است و قدرت و نفوذ و اعتبار بیشتری خواهد داشت اگر همین مردم، برای آبادانی شهرشان و البته هدایت اعضای شورا هم قسم شوند.

---

---