چرا ۷۸ درصد مردم خور از عملکرد شورا و شهرداری رضایت ندارند؟!

 

خور در سال ۱۳۸۲ به استناد مصوبه کمیسیون دفاعی هیأت دولت به عنوان شهر شناخته شد. اولین شهردار شهر خور محسن شاه حسینی بود که از بدو تأسیس شهرداری تا سال ۱۳۸۵ در این پست خدمت کرد و پس از آن در سال ۱۳۸۶ علی روحانی به عنوان دومین شهردار شروع بکار نمودند. دوره خدمت علی روحانی تا سال ۱۳۸۸ ادامه یافت و پس از بازنشسته شدن وی محمود جاودان از سال ۱۳۸۹ به عنوان سومین شهردار کار خود را آغاز نمود. پس از پایان خدمت جاودان در سال ۱۳۹۲ محمد سعید دست پاک بعنوان چهارمین شهردار شهر خور سکان مدیریت شهرداری را در دست گرفت…

 

تنها چند ماه دیگر به پایان کار شورای اسلامی شهر خور و شهردار آن باقی مانده است. همه مردم خور آماده بودند تا بعد از شهردار محبوب شان(شاه حسینی) شهرداران بعد از او نیز بتوانند راه او را ادامه دهند و هر روز بر رونق و پیشرفت و زیبایی این شهر کوچک افزوده شود. با این حال کافیست گشتی در شهر خور بزنید. هیچ چیز در خور توجهی که توسط این شهردار و شهردار سابق نظر شما را جلب کند به چشم نمی خورد. تنها چیزی که شاید یادگار این شهردار و شهردار قبلی باشد، میدان نبوت خور است که نه هیچ نشانی از زیبایی و خلاقیت دارد و نه می توان به وجود آن افتخار کرد. سنگ های سیاه این فلکه تازه ساخته شده، به این زودی به سفیدی زده و آب فشان آن در بیشتر اوقات خاموش است. مردم دوست داشتند حداقل یک پروژه بزرگ و قابل توجه در این ۴ سال انجام شود اما این آرزوها ظاهرا بر باد رفته اند. نه خبری از تکمیل آمفی تئاتر خور شد که اکنون به یک اثر تاریخی تبدیل شده و نه اثری از ساخت مرکز آتش نشانی شهرداری. نه خیابان های بلوار جوان به سرانجام رسید و نه خبری از تشکیل کمیته زیباسازی شهر شد. نخاله ها از پارک جنگلی جمع نشدند و راه خور به شهرک نیز اکنون در سیطره نخاله ها قرار گرفته است. شورایی که از پس نام گذاری کوچه پس کوچه های شهر بر نیامد. پروژه بسیار ساده ای که شروع شد ولی ادامه کار آن به فراموشی سپرده شد و مردم برای آدرس دهی پستی باید همچنان بنویسند خور، محله پایین و بالا! ما حتی در تعمیر کاشی های فلکه امام شافعی هم در مانده ایم! شاید اغراق آمیز نباشد اگر بگوییم خور امروز، تفاوت چندانی با ۴ سال قبل خود نداشته است در حالیکه در همین مدت، چهره شهر لطیفی با شهردار جوان و پرتلاشش به نسبت قبل کاملا دگرگون شده است. حتی شهرداری لار نیز با حمایت اعضای شورا توانسته، به موفقیت های قابل توجهی در این مدت دست یابد. به راستی، چرا در شهری که طبق آمارها ۷۸درصد مردم آن از عملکرد شهرداری و شورا رضایت ندارند، هیچ واکنشی نسبت به این کم کاری ها صورت نمی گیرد؟ چرا مردمی که در شبکه های مجازی مدام در حال انتقاد و نیشخند زدن و طعنه زدن به شهردار و شورا هستند، از تشکیل یک جلسه پرسش و پاسخ با شهردار و شورا ناتوانند؟ چگونه است که همین افراد منتقد و زخم زبان زن هیچ وقت نمی خواهند رو در رو با شهردار و اعضا شورا بنشینند و مشکلات را بیان کنند و یک گام جدی و محکم برای به چالش کشیدن آن ها بردارند؟ آیا فریاد و طعنه و توهین و نقدهای تند و تیزشان در گروه های مجازی توانسته در این مدت، تغییری در روند حرکتی شهر ایجاد کند؟ آیا اینان توانسته اند شهردار محترم را راضی کنند تا برای یکبار در نماز جمعه و در حضور مردم از عملکرد خود بگوید و پاسخگوی هزینه ها و این سال هایی باشد که در مدیریت ایشان صرف شده است؟ خوب است کمی به خود بیاییم و برای ایجاد تغییرات عملی در شهری که حقیقتا در جای خود درجا زده و می زند فکر و چاره ای دوباره بیاندیشیم. انتخاب صحیح اعضای شورای آتی می تواند گام مهمی در این باره باشد. همین اعضای شورا هستند که می توانند شهرداری را بیاورند که بتواند کار کند و یا از شهرداری که نمی تواند کار کند تا آخرین لحظات دفاع کنند! هنوز هم برای بهتر شدن شهرمان فرصت هست. کافیست خواسته ها و اغراض شخصی مان را کنار بگذاریم و بهترین ها را برای بهتر شدن شهرمان برگزینیم…تا انتخابات شورای آینده فرصت خوبی است تا دلسوزان شهر به خود آیند و کاری کنند…نظرسنجی سایت خور که از تابستان در دسترس عموم قرار داشته گویای همه چیز است:

عملکرد شورا و شهرداری خور را در سه سال اخیر چگونه ارزیابی می کنید؟

---

---